نام نویسنده : مرضيه معزي
سطح تحصیلی : سطح 3
رشته تحصیلی : فقه و اصول
استاد راهنما : مرضيه اسكندرجوي
استاد مشاور : سيد حميد جزايري
تاریخ دفاع : 94/06/25
چکیده پایان نامه : تقیه به معنی مخفی نمودن حق از دیگران یا اظهار خلاف آن است به جهت مصلحتی مهمتر از مصلحت اظهار کننده ی آن می باشد.تقیه از جهت متقی فیه به تقیه درحکم وموضوع، به لحاظ شکل ظاهری آن به کتمانی واظهاری وبه لحاظ انگیزه وهدف متقی به خوفی ومداراتی واز جهت متقی منه نیز به تقیه ازکفار وتقیه از مسلمانان قابل تقسیم می¬باشد.این حقیقت مترقی هم در ادیان قبل، مانند داستان حضرت ابراهیم و حضرت یوسف علی نبینا واله وعلیهما السلام وهم از زمان صدر اسلام مانند داستان عمار یاسر و…. وجود داشته است، همچنین نمونه¬هایی ازتقیه هم دربین رؤسای مذاهب اربعة اهل سنت وجود داشته است .مبانی مشروعیت تقیه نزد شیعه عبارت اند از آیات، روایات، عقل واجماع که این مبانی نزد اهل سنت درآیات وروایات نبوی و اجماع در برخی موارد تقیه مانند تقیه هنگام اکراه وتقیه در مقابل کفارمنحصر می¬شود. از آنجا که تقیه یکی از دستورات دینی هست طبیعتا دارای احکامی است که شرع مقدس دونوع حکم تکلیفی و وضعی برای آن بیان نموده است واز مهم ترین احکام وضعی تقیه می-توان به مسئله اجزاء و اعتبار مندوحه وعدم آن در صحت اعمال تقیه ای اشاره نمود که اصل اولی براین است که عملی که خلاف حکم واقعی به خاطره تقیه انجام شد فاسد است وبنابر اصل ثانوی با استفاده از عموم روایات این باب، اجزاء فهمیده می¬شود.در اعتبار مندوحه وعدم آن نیز گروهی قائل به اعتبار آن،گروهی قائل به عدم اعتبار آن وگروهی هم قائل به تفصیل شده اند.
واژگان کلیدی : تقیه،مداراه،فقه امامیه،فقه عامه