نام نویسنده : سميه تندر
سطح تحصیلی : سطح 3
رشته تحصیلی : فقه و اصول
استاد راهنما : سيد حميد جزايري
استاد مشاور : مرضیه اسکندرجوی
تاریخ دفاع : 1394/12/12
چکیده پایان نامه : قرآن کریم، بزرگترین معجزه الهی؛ بهترین و مهمترین سند حقانیت نبوت و اعتبار اسلام است؛ که شامل حقیقتِ مقاصد همه کتب آسمانی و جامع هرآن چیزی است، که بشر برای نیل به اهداف عالی الهی و رسیدن به کمال لایتناهی، بدان نیازمند است؛ لذا از همان ابتدای بعثت و نزول قرآن؛ علاوه بر ارائه توصیه ها و نکات اعتقادی و اخلاقی برای تربیت و هدایت انسان؛ راهنمای او در عرصه های فقهی و بیان احکام نیز بوده است. با تدوین فقه به عنوان علم دست یابی به احکام شرع از روی متون و منابع اصیل اسلامی، قرآن به عنوان نخستین و اصلی ترین منبع از منابع اجتهاد تلقی گردید؛ لذا « منبعیّت قرآن در فقاهت »؛ پژوهشی است در جهت شناخت و تبیین جایگاه قرآن و توجه بیشتر به آن در حوزه های علم فقه و اصول. برای رسیدن به این هدف – تبیین جایگاه قرآن در فقه- لزوم شناخت مفاهیم مرتبط با موضوع؛ بررسی مباحث مربوط به مبانی، دلایل و قلمرو منبعیّت قرآن در فقاهت؛ لازم می نمود که به آنها پرداخته شد. اهمیت قرآن در بین منابع فقه، موجب شده است، تا علاوه بر تمسک به آن در ابواب مختلف فقه استدلالی؛ تلاشهای مستقل و جداگانه ای جهت تدوین احکام فقهی قرآن، تحت عنوان کتب « آیات الاحکام » شکل بگیرد؛ اما از جهت حدود و قلمرو منبعیت این آیات، در استنباط احکام؛ میان فقها و اندیشمندان اسلامی اختلاف نظر است؛ زیرا برخی معتقدند محدوده این قلمرو، بسیار گسترده تر است و علاوه بر آیات مصرّح در احکام که منبعیّت مستقیم در استنباط دارند؛ برای آیات غیرمصرّح ، نیز منبعیّتِ غیر مستقیم قائلند.
واژگان کلیدی : قرآن؛ فقه؛ استنباط