نام نویسنده : زهرا يوسفي
سطح : سطح 3
رشته تحصیلی : کلام اسلامی
استاد راهنما : معصومه اسماعیلی
تاریخ دفاع : 97/7/12
چکیده پایان نامه : یکی¬از مباحث مهم کلامی بحث ازعلم امام است که گستره؛ ویژگی¬ها و منابع آن ازدیرباز تاکنون محل منازعات جدی بین متکلمان اسلامی بوده است. این رساله درپی آن است که با استفاده از منابع کتابخانه ای و دیجیتال، آراء و نظریات شیخ مفید و علامه جوادی آملی را در مسأله علم امام در سه حوزه معالم دین، علم غیب و علوم و فنون بشری بررسی نماید و با انجام این مهم در سه فصل قلمرو، ویژگی و منابع علم امام به بررسی تمایز و تشابه دو دیدگاه بپردازد. دستاورد این پژوهش تطبیقی آن است که شیخ مفید از مشاهیر مکتب بغداد، قلمرو علم امام را محدود به امور دینی ومسائل مربوط به رهبری امام دانسته وآگاهی از سایر علوم غیبی وفنون بشری را بر امام ضروری قلمداد ننموده است. در مقابل علامه جوادی آملی از فیلسوفان و متکلمان پرآوازه معاصر، قلمرو علم امام را بسیار گسترده تلقی نموده است به گونه ای که تمام عالم امکان را زیر چتر علم و دانش حضوری امام می¬داند. در بخش ویژگی های علم امام هر دو متکلم علم امام را مستفاد و موهوبی می¬دانند. اگرچه شیخ مفید در این مسأله ورود تفصیلی نکرده است اما از دیدگاه وی علم امام به دین معصومانه، قطعی و فعلی است و در مقابل علم امام به غیب و علوم بشری اجمالی، شأنی و ظنیّ است. علامه جوادی آملی دانش امام در هر سه قلمرو را معصومانه، قطعی، موهوبی و مستفاد می¬داند اما به علم شأنی در علوم غیبی معتقد است. در بحث منابع علم امام نیز هر دو اندیشمند شیعی ازمنابع ربانی و میراثی به عنوان مبادی علوم اهل بیت عصمت نام برده اند.
واژگان کلیدی : علم امام، علم غیب، قلمرو علم امام، منابع علم امام، ویژگی علم امام