نام نویسنده : مهجده انتظاري
سطح : سطح 3
رشته تحصیلی : فلسفه اسلامی
استاد راهنما : سيد احمد غفاري
استاد مشاور : عبداله محمدي
تاریخ دفاع : 1403/6/24
چکیده پایان نامه : افسردگي، عدم انگيزه و احساس پوچی که در سال‌های اخير بسياری از انسان‌ها را، چه در غرب و چه در شرق و چه حتی در ايران خودمان، مبتلا و درگير ساخته، حاصل کمرنگ شدن معنويت راستين در وجود آنان است. درمان مطمئن و بي‌عارضه‌ی اين بيماری را جز در متون دينی و معنويت برآمده از آموزه‌های متکی بر وحی نمي‌توان يافت. معصومين عليهم السلام به عنوان بهترين ارائه دهنده‌ی معنويت کامل و بي‌نقص، بهترين توصيه‌ها و اشارات را برای بشريت در اين زمينه داشته‌اند که در هر عصر و برهه‌ای قابل استفاده است. پيرامون معناداری زندگی به عنوان يک مقوله‌ی انسانی در سه بعد بينشي، گرايشی و کنشی مي‌توان بحث کرد و تاثير بعد بينشی – يعنی مبداشناسي، راهنما شناسی و فرجام شناسی – را بر ساير ابعاد سنجيد. نگارنده با استفاده از روش اجتهاد دينی در موضوعات روان‌شناسي، بندگی را به عنوان گرايش و احساس آرامش، رضايت، پويايی و اميد و شرم از خداوند را به عنوان کنش يا همان جلوه‌های معناداری زندگی از کلام اميرالمومنين استخراج نموده؛ سپس به بررسی نقش مبداشناسي، راهنماشناسی و فرجام شناسی در ايجاد و تقويت آن‌ها پرداخته است. سخنان ارزشمند اميرمومنان علی عليه السلام در متون روايی به ويژه نهج البلاغه از منابع اصلی مورد پژوهش در اين نوشتار به شمار مي‌آيند
واژگان کلیدی : اميرالمومنين، عقايد دينی، معنای زندگي