نام نویسنده : زهره خليلي كوپايي
سطح : سطح 3
رشته تحصیلی : کلام اسلامی
استاد راهنما : حميد پارسانيا
استاد مشاور : مهدي ذاكري
تاریخ دفاع : 94/07/25
چکیده پایان نامه : هوش مصنوعی، علم ایجاد ماشین هایی با درک و هوش انسانی و قابلیت هایی بشری است که وقتی به عنوان هدف مورد توجه قرار گیرد؛ با چالش های مهمی از جمله سازگاری یا عدم سازگاری برداشت آن از حقیقت حیات، ادراک ،تفکروفاعلیت انسانی با برداشت مورد نظر در جهان بینی دینی و فلسفی روبرو می شود. به همین جهت بررسی درمفهوم شناسی، تاریخچه،تبیین روایت ها درباره آن، ویژگی ها وکاربردهای هوش مصنوعی و بحث درباره امکان دست یابی به روایت افراطی از هوش مصنوعی و یا عدم آن در فلسفه غرب و اسلام، بسیار مهم نظر می رسد.زیرا هرگونه پاسخ مثبت یا منفی به سؤال از امکان یا عدم امکان آن و هرگونه جانبداری یا مخالفت با صاحب نظران این علم، می تواند تأثیر بسزایی در عرصه مطالعات اسلامی داشته باشد. به همین منظور در این رساله، ضمن پرداختن به مباحث فوق به عنوان مقدمه، دیدگاه های رایج فلسفه ذهن در غرب یعنی دوگانه انگاری، رفتارگرایی، این همانی وکارکردگرایی که زمینه ساز شکل گیری این نظریه شدند بر اساس دو رهیافت مهم هوش مصنوعی یعنی محاسبه گرایی و پیوندگرایی مورد بررسی و نقد قرار می گیرد و به دو نمونه از مهمترین نقدهای فلاسفه غرب اشاره می شود سپس ضمن اشاره به رابطه نفس وبدن در فلسفه اسلامی و تبیین ارتباط آن با ذهن، به بررسی مبانی فیزیولوژیک، وجود شناختی،انسان شناختی و معرفت شناختی انسان در فلسفه صدرایی به عنوان بالنده ترین مکتب فلسفه اسلامی توجه می نماییم و بر این اساس به چالش هایی که هوش مصنوعی با دو رهیافت محاسبه گرایانه و پیوندگرایانه اش با آن مواجه است می پردازیم.
واژگان کلیدی : هوش مصنوعی، پیوند گرایی، محاسبه گرایی، نفس و بدن، ذهن، تجرد، علم حضوری