نام نویسنده : سميه نجفي
سطح : سطح 3
رشته تحصیلی : کلام اسلامی
استاد راهنما : ابراهيم علي پور خورجستان
استاد مشاور : روح الله آدينه
تاریخ دفاع : 96/02/27
چکیده پایان نامه : أسماء الهی یکی از مهم ترین مسائل اعتقادی و کلامی، پس از اثبات هستی خداوند بوده و از مسائل مشترک علوم کلام، فلسفه و عرفان به شمار می آید. در اصطلاح گفته می شود که اسم بر ذات دلالت می کند و صفت بر معنایی که ذات را وصف می کند.بنابراین عناوینی چون (الله)، (عالم) اسم و کلماتی چون (علم)، (حیات) صفت هستند. از دیدگاه علامه طباطبایی (ره) أسماء حسنای الهی گرچه دارای مفاهیم متعددی است اما فقط یک مصداق دارد که همان ذات اقدس اله است. ضابطه کلی در تفسیر أسماء الهی، پیرو استعمال آن در قرآن کریم است که میان أسماءالهی رابطه و ترتیب خاصی برقرار است. علامه أسماء الهی را به ذاتی و فعلی تقسیم کرده و أسماء فعلی را به لحاظ رتبه پس از أسماء ذاتی می داند و قائل است که گرچه أسماء فعلی از مقام فعل انتزاع می شوند اما انتزاعشان به لحاظ نسبت و رابطه ای است که میان فعل و ذات وجود دارد. یکی دیگر از اقسام از نگاه علامه، تقسیم أسماء الهی به اسم مستأثر و غیر مستأثر است.اسم مستأثر فقط مختص به علم حق است و اسم غیر مستأثر، برخی از آن به بندگان تعلیم شده و عام است مانند: سمیع و بصیر و برخی دیگر مختص خواص از أولیاء الهی است مانند: اسم أعظم که از أمهات أسماء است و از سنخ لفظ نیست.بحث خلقت أسماء و أمهات أسماء یکی از مهمترین مباحث أسماء الهی است.برخلاف نظر بسیاری از دانشمندان، از نظر علامه أسماءالهی توقیفی نیستند و همچنین برخی از أسماء الهی دارای چنان گستره وسیعی از معنا هستند که أسماء دارای مراتب پایین تر را شامل می شوند که از این أسماء الهی در روایات معتبر تعبیر به اسم أعظم شده است. روش تحقیق بصورت کتابخانه ای و توصیفی می باشد.
واژگان کلیدی : : اسم، تجلی، مراتب، صفات، اسماء الهی، علامه طباطبايي(ره)، الميزان