نام نویسنده : طاهره حسيني نصرآبادي
سطح تحصیلی : سطح 3
رشته تحصیلی : تفسیر و علوم قرآن
استاد راهنما : حسين علوي مهر
استاد مشاور : مهدی عزیزان
تاریخ دفاع : 1394/06/31
چکیده پایان نامه : دین اسلام به عنوان آخرین نسخه هدایت بشر راه را برای تکامل انسان باز کردهاست. ولی در طول تاریخ موانعی بر سر راه این حرکت تکاملی وجود داشتهاست مخالفان سعی‌کردند در عقاید دستبرده و به بدعت در دین بپردازند. بدعت در دین موجب تردید در باورها میشود و جریانهای باطل را بهوجود میآورد که سبب ناکارآمدی و دینگریزی میشود. پژوهش حاضر،با عنوان\”بدعت و نوآوری مثبت\”يك مطالعه اسنادی و کتابخانهای است.که به بررسی مرز بدعت و نوآوری میپردازد. بدعت در لغت به معنی نوظهور چیز جدیدی که بدون سابقه باشد. که معادل همان معنای نوآوری است. و در اصطلاح علوم دینی\”ادخال ما لیس من الدین فی الدین و اخراج ما من الدین عن الدین\”.علمای شیعه و اهلعامه نسبت به حرمت بدعت اتفاق نظر دارند اما در مصادیق وبدعت نظرات متفاوتی دارند که آنهم به تعریف بدعت و تقسیمبندی آن از نظر دو گروه برمیگردد؛ شیعه بدعت را محدود به محدثات بدون دلیل و مجوز شرعی در موضوعات شرعی میداند و سایر ابداعات که حکم شرع در مورد آن هست و با اصول اسلام تعارض ندارد بیاشکال میداند ،حال آنکه گروهی از اهلعامه در صدد تقسیم بدعتند عدهای آنرا شامل هر نوع محدثاتی میدانند (معنای وسیع و عام)و عدهای با اضافه کردن قیودی دایره آنرا محدود کردهاند.از انگیزههای بدعت پیروی از هوی و هوس، جهل، تعصب، تقدسمآبی، سیاست و تقیه است. واما نوآوری امری فطری است که کنجکاوی و نیاز افراد و دانش بشری در پیدایش آن موثرند.بدعت خطرات و پیامدهای ناگواری چون تباهی، فتنه و تفرقه دارد و از آثار نوآوری شادی و نشاط، ارتقای توان علمی، پویایی و استقلال جامعه میباشد.اما معیار تشخیص بدعت از نوآوری رجوع به منابع معتبر شرعی اعم از قرآن و سنت برای وجود دلیل عام یا خاص و عقل است.
واژگان کلیدی : سنت، خلاقیت، عقل، بدعت و نوآوری