خدایا! به هر که میوه ی سنگین عشق می دهی،شاخه ی وجودش را می شکنی. تو خود مرهم شاخه های شکسته باش ای خدا!ای انیس تنهایان! مونسمان باش و ای پناه بی پناهان! پناهگاهمان شو خداوندا! ما مدعیان دروغین انتظار هستیم. حرف از چشم انتظاری محبوب می زنیم اما به اندازه ی ساده ترین دوستانمان هم گوش به زنگ آمدنش نیستیم. الفبای انتظار را به ما بیاموز و لذت انتظار را به ما بچشان.