امام خمینی(ره)، تربیت یافته ی فرهنگ علوی
اگر اهل تحقیق باشیم و اندکی منصفانه تدبر کنیم، بایستی امام خمینی(ره) را احیاگر تفکر شیعی، فرهنگ و اندیشه ناب علوی در قرن حاضر بدانیم. اگر به زندگی امام راحل نظری بیفکنیم خواهیم دید این عالم و رهبر جاودانه چگونه با الهام از اجدادش زیست؛ انقلابی بی نظیر را رهبری کرد و به پیروزی رساند. برای اینکه بدانیم چه اموری باعث شد که بر دلها حکومت کند و جاودانه شود لازم است برخی از ویژگی های این شیعه ی امیر مومنان علی (ع) را بازگو کنیم :
1- جامعیت امام
امام علی (ع) انسان کامل است و یقیناً شیعیان حقیقی او نیز باید در مراتب پائین تری این جامعیت را در خود ایجاد نمایند. امام خمینی(ره) شخصیتی بود که از نظر کمال عقلانی، سیادت، شجاعت، زیرکی، اعتدال جسمانی، برخی ذوق ها در شعر و ادبیات و ... زبانزد خاص و عام بود. از نظر علمی نیز از جمله نوادری بود که فقه، اصول، فلسفه، اخلاق، عرفان، رجال، تفسیر، سیاست، علوم اجتماعی و مردم شناسی را در حد اعلای آن در خود جمع کرده بود و مهم تر از همه در بعد اخلاق و رفتار ایشان جامع اضداد بودند.
2- زهد ، ساده زیستی
زهد و سادگی امام یادآور زهد علوی بود. بزرگ مردی که به دور از تجمّل بود و ساده می زیست. ساده می پوشید و حتی ساده می خورد.او در زمانی که می توانست در یک کاخ زندگی کند خانه محقر جماران را برگزید. همان خانه ای که از فرط سادگی تعجب جهانیان را برانگیخت.
3-خوراک امام :
امام از هر گونه غذای چرب و نرم پرهیز کرد و به گفته اطرافیانشان غذای مورد علاقه ایشان نان و پنیر و مغز گردو بود.
4- صرفه جویی امام:
امام به شدت صرفه جو و از اسراف گریزان بود. در منزل ایشان یک چراغ روشن که اضافه باشد پیدا نمی شد. حتی گاهی اوقات که خود امام در حال ملاقات با شخصیت ها بودند و افراد متوجه روشنی بی مورد چراغ دستشویی نمی شدند بلند شده و بدون آنکه به دیگران امر کنند، خودشان آنرا خاموش می کردند.
5- همسانی با مردم ضعیف:
امیرالمؤمنین علی (ع) می فرمایند :« خداوند بر رهبران حق واجب کرد که خود را با افراد ضعیف تطبیق دهند تا تنگدستی بر فقیر سنگینی نکند»
به نقل از دختر امام ، ایشان همانند همه افراد کشور کوپن داشتند و همانطور که خیلی خانه ها کوپن کم می آورند، در خانه امام هم زیاد شنیده می شد که می گویند: روغن ما تمام شده، مرغ نداریم و کوپن هم نداریم.
6- عبادت، معنویت و غیرت دینی امام
- پافشاری بر اقامه نماز اول وقت: امام بر انجام واجبات و ترک محرمات بسیار مصمّم بود و بیش از هر چیز بر اقامه نماز اول وقت پافشاری می نمود. امام در اواخر عمر شریفشان پس از عمل جراحی از اینکه نمازشان ده دقیقه به تأخیر افتاده با گلایه به حاج احمد آقا می فرمایند :
ناراحتم ، از اول عمر تا به حال نمازم را اول وقت خوانده ام، چرا الان که پایم لب گور است نمازم ده دقیقه به تأخیر افتاد؟
- اولویت دادن به مستحبات: امام اهمیت ویژه ای برای مستحبات قائل بودند و تحت هیچ شرایطی حاضر به ترک آنها نمی شدند. او در تأسی به مولایش علی ابن ابیطالب(ع) با شب انس و الفتی دیرینه داشت. نماز شب او ترک نمی شد و حتی به هنگام بازگشت از فرانسه نماز شب خود را در هواپیما به جا آورد.
- روز جمعه ای در ایام اقامت امام در پاریس، وقتی آمریکایی ها برای انجام مصاحبه مستقیمی که برای نشان دادن مواضع و روند انقلاب بسیار مؤثر بود خدمت امام رسیدند، ایشان فرمودند: «حالا وقت انجام مستحبات است وقت مصاحبه نیست.» و بدین ترتیب مصاحبه را به بعد از مستحبات روز جمعه موکول نمودند.
- غیرت دینی: امام پایبندی عجیبی به احکام اسلام داشت و هیچ گونه مصلحت اندیشی در این زمینه را نمی پذیرفت. یکی از سفیران وزات خارجه از ایشان سؤال می کند: «در برخی مجالس که دعوت می شویم مشروبات الکی وجود دارد و اگر نپذیریم حمل بر چیزهای دیگر می شود و مشکلاتی در روابط پیش می آید.» حضرت امام فرمودند :«به جهنم! نباید از این چیزها بترسند، نباید بروند. دلیلش را هم بگویند تا آنها هم کم کم بفهمند برای چیست؟»
7- دشمن شناسی و قاطعیت امام
امام خمینی روحیه ای بسیجی و دشمن ستیز داشت. او هرگز به مذاکره با شاه و دشمنان اسلام اعتقاد نداشت. اگر چنین اعتقادی داشت هرگز پیروز نمی شد و عزت خود را هم از دست می داد. خود می فرمود: «خمینی را اگر دار بزنند تفاهم نخواهد کرد.»
«آنروزی که آمریکا از ما تعریف کند باید عزا گرفت، آن روز که کارتر و ریگان(رؤسای جمهور امریکا) از ما تعریف کنند معلوم می شود که در ما اشکالی پیدا شده است»
قاطعیت امام قاطعیت جدش امیرالمؤمنین را تداعی می کرد. او همچون علی (ع) احدی جز خداوند را در نظر نمی گرفت و می فرمود :«مولای ما امیرالمؤمنین(ع) آن مرد نمونه عالم، آن انسان به تمام معنا انسان، آن که در عبادت آن طور بود. و.... «دفاع از اسلام و نظام شوخی بردار نیست و در صورت تخطّی هر کس در هر موقعیت بلافاصله به مردم معرفی خواهد شد.»
«مگر بیش از این است که ما ظاهراً از جهانخواران شکست می خوریم و نابود می شویم؟ مگر بیش از این است که ما را در دنیا به خشونت و تحجر معرفی می کنند؟ بگذار دنیای پست مادیت با ما چنین کند ولی ما به وظیفه اسلامی خود عمل کنیم. »
آری امام کسی بود که علی وار زیست و علی وار به دیار باقی شتافت.
او به ما فهماند علی وار زیستن و تا نزدیکی مرزهای عصمت پیش رفتن افسانه نیست.