نام نویسنده : مرضيه شريفيان جزي
سطح : سطح 3
رشته تحصیلی : کلام اسلامی
استاد راهنما : مهدی زندیه
تاریخ دفاع : 1400/10/30
چکیده پایان نامه : معجزه امری خارق عادت است و انبیای الهی آن را از مهمترین دلایل اثبات صدق نبوت خود به مخاطبان نشان میدادند. یکی از پرسش های مهم در این باره ،نوع دلالت معجزات در رابطه با صدق ادعای نبوت است. در این زمینه چهار نوع دیدگاه کلی وجود دارد دسته اول با تاکید برعدم سنخیت میان معجزات و ادعای نبوت ، رابطه منطقی میان معجزات و اثبات نبوت را رد میکنند و قائل به هیچ گونه رابطه ای بین معجزه وصدق ادعای نبوت نیستند ودر مقابل، دسته دوم از جمله علامه طباطبایی رحمه الله علیه با استنادبه قاعده حکم الامثال و قواعد کلامی دیگر این نوع دلالت را از نوع دلالت های عقلی ویقین حاصل از آن را یقین منطقی میدانند. از نظر این عده اثبات صدق نبوت انبیای الهی تنها در پرتو تحقق معجزات امکان پذیر است ودسته سوم قائل به دلالت وضعی معجزات برصدق مدعی نبوت هستندومعتقد به این که دلالت معجزه از نوع قرار داد و توافق پیشینی است که بین پیامبر یا مردم وخدا صورت گرفته است ودسته چهارم قائل به دلالت اقناعی معجزات بر صدق مدعی نبوت هستندو یقین حاصل از مشاهده معجزه را یقین روانشناختی و محصول وضعیت روانی و درونی شخص می دانند . در این مقاله تلاش شده است تا دیدگاه متکلمین معاصردر این زمینه بیان شود
واژگان کلیدی : معجزه ،دلالت، نبوت ،متکلمان معاصر.