نام نویسنده : اكرم فاضل نجف آبادي
سطح : سطح 3
رشته تحصیلی : فلسفه اسلامی
استاد راهنما : عليرضا آل بويه
استاد مشاور : رضا حاجي ابراهيم
تاریخ دفاع : 95/10/29
چکیده پایان نامه : وحی، ارتباط ویژه ای است که خدا با پیامبر (صلی الله علیه و آله) دارد که از بعد هستی شناختی و معرفت شناختی قابل بررسی است. در این تحقیق بعد هستی شناختی وحی یعنی چیستی و چگونگی وحی از منظر علامه طباطبایی و آیت الله جوادی آملی مورد توجه قرار گرفته است. شناخت وحی و اعتقاد به آن تأثیر بسزایی بر جهان بینی افراد دارد تا جایی که اصل و ریشه ی همه ی ادیان توحیدی، اعتقاد به وحی و نبوت است. ارتباط انسان با عالم غیب و برنامه ی هدایت بشر به سوی سعادت در سایه ی وحی محقق می گردد. فلاسفه ی اسلامی هستی شناسی وحی را در دو جایگاه مطرح کرده اند: یکی در لابلای مباحث خداشناسی که صفات الهی را بیان می کنند و دیگری در بحث نفس شناسی که به مراتب کمال نفس اشاره دارند. این مباحث در بیشتر موارد به طور پراکنده و بدون توضیحات کافی و در حد یک یا چند جمله ی کوتاه است. بیشترین مباحث در این زمینه مربوط به دو فیلسوف و مفسر معاصر، علامه طباطبایی و آیت الله جوادی آملی است. براساس مبانی و اصول اندیشه ی ایشان، وحی کلام الهی است. کلام یا تعلیم الهی، القای معانی بر جان پیامبر (صلی الله علیه و آله) است. پیامبر (صلی الله علیه و آله) با پیراستگی از تعلقات مادی و بندگی خالص، مراتب کمال را طی کرده و در عالی ترین سطح با عالم عقل در ارتباط است. رابطه ی خدا با پیامبر ، ارتباطی حضوری و شهودی است که در مرتبه ای فراتر از ماده و مثال تحقق دارد
واژگان کلیدی : وحی، کلام الهی، نبوت، تجربه دینی، نفس پیامبر صلی الله علیه و آله