نام نویسنده : زهره ابراهیمی

سطح : سطح 3

رشته تحصیلی : فلسفه اسلامی

استاد راهنما : مصطفي عزيزي علویجه

استاد مشاور : رضا حاجي ابراهيم

تاریخ دفاع : 95/02/05

چکیده پایان نامه : انسان موجودی کمال گرا و هدفمند بوده و از بیهودگی و بی معنایی گریزان است. سوال-هایی مانند اینکه هدف از زندگی چیست؟ آیا زندگی ارزش زیستن دارد؟ نقش و جایگاه انسان در نظام آفرینش چگونه تعریف می شود؟ پرسش های اساسی و مهمی از این قبیل، همواره از سوال های اساسی ذهن انسان به شمار می رود. بر این اساس بحثی تحت عنوان معنای زندگی، در غرب مطرح شده و مباحث جدی و مهمی را در دنیای اندیشه به خود اختصاص داده است. معناي زندگي مجموعه اي از پرسش هاي معرفت شناختي، هستي شناختي و انسان شناختي است. ارائه یک نظریه در باب معنای زندگی، رابطه ي مستقيم با نوع نگاه نظریه پرداز، نسبت به انسان و حقیقت او دارد . رویكردهای انسان شناختی نیز در بستر هستی شناسی و چگونگی تعریف هستی شکل می گیرد. تفاوت نگاه ها در معرفت شناسی و ابزارهای شناخت، موجب تفاوت نظریه های هستی شناسانه می شود. برهمين اساس، رويكردهاي متفاوتي در اين مساله وجود دارد. از جمله سوال های اساسی در مساله معنای زندگی، این پرسش است که مراد از معنای زندگی چیست؟ «هدف زندگي»، «ارزش زندگي» و «كاركرد زندگي» از جمله مهم ترین معانی ای هستند که برای معنای زندگی بیان شده است. از مجموع فرمايشات اميرالمومنين (علیه السلام) در نهج البلاغه ملاك معناداري زندگي با توجه به اين سه معنا، برداشت مي شود. از نگاه حضرت علي (علیه السلام) ، حیات واقعی انسان، در ابدیت و زندگی پس از مرگ تحقق می یابد و این دنیا مسیری برای کمال است. اگر زندگی را معنا دار بدانیم یا فاقد معنا، آثار و جلوه هایی در زندگی انسان دارد. بر اساس نوع نگاه حضرت علی –علیه السلام- به معنای زندگی، مرگ پایان زندگی نبوده و سختی ها آدمی را از ادامه حیات نا امید نمی کند. همچنین آرامش واقعي در سايه زندگي معنا دار تحقق مي يابد.

واژگان کلیدی : نهج البلاغه، امام علی علیه السلام، انسان، زندگی، معنا، معنای زندگی