انسیه عبدپور

چکیده

آیۀ 132 سورۀ طه «وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها لا نَسْئَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى» و كسان خود را به نماز فرمان ده و خود بر آن شكيبا باش. ما از تو جوياى روزى نيستيم، ما به تو روزى مى‏ دهيم، و فرجام [نيك‏] براى پرهيزگارى است؛ از جمله آیاتی است که روایات تفسیری اهل بیت، صحابه دیدگاهی متفاوت دربارۀ آن ارائه داده اند. در مقالۀ حاضر از یک سو دیدگاه مفسران و از سوی دیگر روایات اهل بیت ع، گزارش شده است. سپس با تطبیق دیدگاه های مفسران سنی و شیعه تا حدودی ارزیابی شده است. از رهگذر این بررسی، روشن شد که پیامبر اکرم ص در امر هدایت امت خویش بسیار نگران بودند. براین اساس خداوند با بیان قصۀ حضرت موسی و‎هارون و سامری به گونه ای پیامبر را آماده رویارویی با مشکلات متفاوت در امر هدایت امت کرده و سپس پیامبر خویش را تسلی خاطر می دهد و او و خانواده اش را به نماز و استقامت برآن، امر می کند. در این مقاله با توجه به سیاق آیات و برخی روایات روشن می شود این آیه در شأن حضرت علی ع است.

واژگان کلیدی: تفسیر تطبیقی، اهل، آیۀ 132، طه، خلافت.