ناهیدالسادات سیدرضایی
روایات دلالت کننده بر تحریف، با قرآن و نص صریح معصومان(ع) در تضاد است و به سبب جعلی و باطل بودن، دستور اعراض از آن‌ها داده شده است. تحریف به دو شکل معنوی و لفظی انجام می‌شود. تحریف معنوی به‌معنای تفسیر سخن برخلاف مقصود گوینده، و تحریف لفظی به معنای کم و زیاد کردن الفاظ است که به اتفاق آرای مسلمانان این نوع تحریف در قرآن تحقق نیافته است. پژوهش پیش رو با روش توصیفی ـ تطبیقی و به شیوه کتابخانهای با نقد سندی و متنی روایات تحریف از دیدگاه آیت‌الله فاضل و جوادی آملی، به اثبات جعلی بودن این‌گونه روایات پرداخته است و این نتیجه حاصل‌شد که روایات دلالت کننده بر تحریف، فاقد اتصال سندی معتبر بوده و از راویانی نقل شده که فاسدالمذهب‌اند و از بعضی کتاب های مجهول الحال نقل شده‌اند و روایاتی که عنوان تحریف در آن‌ها اخذ شده، مقصود تفسیر به رأی کردن است و اضافات بیان شده در روایات، تبیین و تأویل آیات را می‌رساند و اختلاف قرائات ربطی به تحریف ندارد.
واژگان کلیدی: روایات تحریف، تحریف به نقیصه، تحریف به زیاده، فاضل لنکرانی، جوادی آملی.