زهرا سادات حسینی

چکیده

انسان موجودی اجتماعی و نیازمند ارضای نیاز پیوندجویی خویش است. رشد ابعاد وجودی انسان به زندگی اجتماعی سالم وی بستگی دارد. «همدلی» و «مثبت اندیشی» افراد نسبت به یکدیگر، ایشان را در ساختن جامعه سالم یاری می رساند.هدف از این پژوهش تبیین مفهوم «همدلی» و «مثبت اندیشی» از نگاه روانشناسی و ارتباط این دو مقوله از نگاه روانشناسان و آموزه های دین می باشد.از دیدگاه سلیگمن پدر روانشناسی مثبت، مثبت نگری دارای مولفه های هیجان و توانمندی های مثبت است که در جوامع اصلی زندگی(خانواده و اجتماع) به منصه ظهور درمی آید. در این پژوهش به هیجانات و توانمندی های مثبتی همچون قدرشناسی، بخشش، مهربانی، دوست داشتن، تواضع و انصاف که مشتمل بر روابط بین فردی است پرداخته شده است. از دیدگاه روانشناسان همدلی به منزله ی یک روش برای تقویت این هیجانات و توانمندی های مثبت محسوب می شود و آموزه های اسلام نیز از ارتباط دوسویه همدلی با این مولفه ها سخن به میان می آورد.در این پژوهش از شیوه ی توصیفی-تحلیلی، با روش کتابخانه ای استفاده شده است و به مقالات، کتب روانشناسی و همچنین آیات قرآن و روایات معصومین ع رجوع شده است.

واژگان کلیدی: همدلی، مثبت اندیشی، مواسات، اخوت، رحمت.