فاطمه حسن زاه

چکیده

 مثبت اندیشی در علم روان‎شناسی، به این معنا است که با تغییر نگرش، رویدادهای زندگی، با تبیین های مثبت تفسیر شود. در این اثر، مثبت اندیشی در فضای اخلاق عرفانی بررسی شده و تأثیر آن درتعاملات خانوادگی مورد پژوهش قرار گرفته است. مؤلفه های مثبت اندیشی در اخلاق عرفانی، با تأسی از جهان بینی الهی و توحیدی، در سه محور توجیه الهی رویدادها، توجه مثبت وخوش بینانه به نعمت های الهی و انتظار مثبت به امداد الهی تشکیل یافته است و سپس رابطۀ مؤلفه های مذکور با تعامل زوجین بررسی گردیده و ارتباط مستقیم تفکر مثبت حاصل از رویکرد اخلاق عرفانی، درضمن چهار عنوان توجه به ویژگی های مثبت همسر، پذیرش کامل همسر، مدارا با همسر و رضایت مندی از زندگی، مورد تأمل قرار گرفته است.

واژگان کلیدی: مثبت اندیشی، انتظار مثبت، اخلاق عرفانی، توجه انتخابی، رضایت مندی به زندگی.