ماه منیر فرزانه
چکیده
زندگی زناشویی با همۀ جاذبه‌های مثبت زمینه‌ای برای تعارضات است و بعضی از زوج‌ها احساسات مثبت اوليۀ خود را در گذر زمان از دست می دهند و تعارضات جایگزین آن می شود. صبر و تاب آوری موجب کاهش تعارضات زناشویی شده است و این تأثير در طی زمان داراي ماندگاري اثر است. این تحقیق با هدف بررسی نقش تاب آوری و صبر در پیشگیری از تعارضات زناشویی و به روش کتابخانه ای و توصیفی صورت گرفته است. آموزه‌های آیات قرآن و احادیث ائمه در بسیاری از زمینه ها راهگشای خوبی برای بيش‌تر زوج ها می شود.
افزایش مهارت های زندگی و مهارت های اجتماعی و تقویت آن به واسطۀ تاب‌آوري، توانایی ایجاد خودنظم‌دهی یا خودکنترلی، اجتماعی بودن، هوش، کفایت در کار آموزشی، خودمختاري، عزت نفس، ارتباطات خوب، مهارت های حل مسأله و سلامت روانی و جسمانی، از جمله عوامل مؤثر بر افزایش تاب‌آوري در فرد به شمار می‌روند. صبر، موجب شناخت بیشتر خود می‌شود. یکی از مؤثرترین عوامل استحکام خانواده، صبوری کردن در برابر ناملایمات است و این مهم جز با تمرین و ممارست به دست نمی‌آید. بالا رفتن اعتماد به نفس در اعضای خانواده به ویژه فرزندان، از دیگر ثمرات صبر است. ایمان و اعتقاد به خدا و حب به او و احترام متقابل بر اساس اعتقاد به عزت نفس و کرامت انسانی و دستیابی به سکون و آرامش و افزایش مودت و رحمت در پرتو عفو، مبناهایی برای حل تعارضات زناشویی هستند. از پژوهش حاضر می توان نتيجه گرفت که می توان صبر را با استفاده از آیات و روایات در خانواده ها نهادینه کرد و از بسیاری از تعارضات پیشگیری کرد.
واژگان کلیدی: صبر، تاب‌آوری، تعارضات زناشویی، خانواده.